Podręcznik łowców czarownic „Młot na czarownice” ponownie w księgarniach
Współczesna popkultura chętnie sięga po temat magii, czarownic, pogromców czarownic. Najczęściej przesłanie filmów, seriali, powieści czy gier kreuje czarownice na pozytywne postacie, ofiary rzekomo zbrodniczej działalności Kościoła katolickiego (choć stosy płonęły głównie w krajach protestanckich). Nie jest to zresztą nowa koncepcja, szef nazistowskiej policji i SS Heinrich Himmler głosił, że czarownice były prześladowane przez katolicyzm, bo zachowały swoją germańską tożsamość. Dziś do powinowactwa z czarownicami odwołują się feministki.
Najsławniejszy podręcznik pogromców czarownic
Wszystkich zainteresowanych tematyką czarownic i walki z nimi zainteresuje na pewno pochodzący z XV wieku najsławniejszy podręcznik pogromców czarownic „Młot na czarownice. Malleus Maleficarum” autorstwa Heinricha Kramera i Jacoba Sprengera, wydany staraniem wydawnictwa Replika (w przekładzie Stanisława Ząbkowica).
Jak informuje wydawca, jest to „nowe, uwspółcześnione językowo wydanie słynnego dzieła o czarach, czarownicach i ich związkach z szatanem. Młot na czarownice (Malleus Maleficarum) po raz pierwszy ukazał się u schyłku średniowiecza, w roku 1487. Autorami tego dzieła są dwaj dominikańscy inkwizytorzy i profesorowie teologii: Jacob Sprenger i Heinrich Kramer. Pierwsza część książki, składająca się z szesnastu rozdziałów, traktuje między innymi o szatańskich praktykach czarownic i ich spółkowaniu z diabłem, a także o demonach zwanych latawcami. Opisuje m.in. metody, za których pomocą szkodzą ludziom, zamieniając siebie lub innych w zwierzęta, i opowiada, jak potrafią odejmować mężczyznom przyrodzenie. Druga część skupia się na tym, jak przeciwdziałać czarom”.
Zobacz także: "Ostre narzędzia to norma". Rośnie agresja w ośrodkach dla uchodźców
Trzy części
Prócz dwu pierwszych części, które były już wcześniej opublikowane w języku polskim, nakładem wydawnictwa Replika ukazała się też część trzecia „Młot na czarownice. Pars Tertia. Malleus Maleficarum”. Replika „najsłynniejszy w dziejach traktat o walce z mocami zła – Młot na czarownice – wydała po raz pierwszy w całości w języku polskim”.
Jak informuje wydawca część trzecia podręcznika łowców czarownic „składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym znajdziemy dokładnie omówione przesłanki i sposoby wszczynania postępowań przeciwko czarownicom. W drugim autorzy przedstawiają zasady prowadzenia procesu, a w trzecim przybliżają sposoby wydawania wyroku. Wszystko to czynią z rozwagą, bardzo szczegółowo, w zależności od rodzaju i ciężaru rozpatrywanego przypadku. Ten swoisty kodeks postępowania w sprawach przeciwko czarownicom stanowi ważne i dotąd mało znane dopełnienie całości dzieła Kramera i Sprengera. Jest zarazem cennym dokumentem epoki objaśniającym zasady działania ówczesnego prawa. Jego treść niejednokrotnie okazuje się zaskakująca, gdyż w swej istocie przeczy wielu uproszczeniom i narosłym stereotypom przypisywanym działalności Inkwizycji oraz jej trybunałom i procesom”.
Według Wikipedii Malleus Maleficarum (Młot na czarownice) „został po raz pierwszy opublikowany w 1487 i stał się znany jako podręcznik łowców czarownic od XV do XVII wieku. Był uważany za jedno z podstawowych kompendiów o czarach, czarownicach i ich związkach z Szatanem”.
