Mało powszechna wiedza

Świadomość zagrożenia, jakim jest niemiecka tradycja polityczna, w tym i ta przejawiająca się w postaci antypolskiej Unii Europejskiej, nie niestety powszechna. Zadbali o to sami Niemcy, którzy po II wojnie światowej mieli interes w tym, by kolportować fałszywy pozytywny wizerunek Niemców podczas II wojny światowej. Na szczęście o zagrożeniu, jakim była i jest nadal niemiecka tradycja polityczna, pisze w swojej (wydanej nakładem Fundacji Pro Vita Bona, doskonałej, niezwykle czytelnie napisanej i zawierającej bardzo dużo ważnych informacji) pracy „Imperium Klausa Schwaba. Jedna planeta, jedna ludzkość, jeden zarząd” Magdalena Ziętek-Wielomska.

Według autorki z „systemu stworzonego przez narodowych socjalistów korzystały nie tylko duże niemieckie korporacje, ale też i zwykli Niemcy”. Narodowi Socjaliści kupili poparcie zwykłych Niemców, realizując socjalne postulaty kapitalizmu interesariuszy (dziś promowanego przez piewcę globalizacji Klausa Schwaba). Naziści, by Niemcy mieli dobre samopoczucie, nieustannie poprawiali jakość życia w Niemczech – zlikwidowali bezrobocie, wprowadzili urlopy pracownicze, powszechną turystykę. To nazistowskie socjalne dziedzictwo kontynuowała po wojnie Niemiecka Republika Federalna (której wywodzące się z nazizmu ustawodawstwo stało się podstawą ustawodawstwa Unii Europejskiej).

Naziści dbali o to by Niemcy nie ponosili kosztów II wojny światowej. Niemieckie ofiary alianckich bombardowań dostawały odszkodowania, robotnicy płacili niskie podatki, władze zapewniły stabilną walutę (nie dopuszczały do inflacji), żołnierze otrzymywali wysoki żołd. W 1939 roku wprowadzono ulgi podatkowe. Władze pomagały rodzinom żołnierzy spłacać kredyty hipoteczne, wprowadzono dodatek za pracę w nocy, niedziele i święta, rodziny żołnierzy dostawały zapomogi czynszowe, wsparcie socjalne, pieniądze na zakup węgla i ziemniaków. Naziści przeznaczyli gigantyczne kwoty na zasiłki rodzinne, prowadzili politykę wspierania rolnictwa, oraz podwyżki emerytur. Wspierani byli również niemieccy osadnicy na okupowanych przez Niemców ziemiach polskich.

Za nazistowskie państwo opiekuńcze, dobrobyt dla niemieckich rodzin, płaciły ofiary holocaustu. Nazistowski welfare state budowany był też na kredyt. W spłacaniu zadłużenia Niemiec nazistowskich pomagał też rabunek mienia na terenach okupowanych przez Niemców.

Naziści zdecydowali się na finansowanie Niemiec z rabunku innych narodów

Niemiecką nazistowską rzeczywistość kreowali młodzi zdolni inteligenci. „Podstawą sukcesów III Rzeszy była zgoda między politykami, ekspertami i społeczeństwem”. Po doświadczeniach I wojny światowej, kiedy to finansowanie państwa z pożyczek doprowadziło do inflacji, naziści zdecydowali się na finansowanie Niemiec z rabunku innych narodów. Naziści rabowali narody europejskie, by nie dopuścić do wynikającej z zadłużenia inflacji. W ramach przeciwdziałania inflacji narodowi socjaliści zakazywali bogatym gromadzić gotówki i dbali o siłę nabywczą szerokich mas.

By Niemcy mogły pasożytować na okupowanych krajach, okupowane kraje były zmuszone do wprowadzenia niemieckiego systemu finansowego, czyli europejskiej integracji. Niemcy dewaluowali waluty okupowanych krajów, wypłacając żołd niemieckim wojskom okupacyjnym w walucie krajów okupowanych, by niemieccy żołnierze wykupywali towary na rynku i wysyłali je do Niemiec (co powodowało, że towarów dla rdzennych mieszkańców brakowało – „podczas wojny Niemcy pozbawili 21,2 milionów ludzi żywności potrzebnej do minimalnej egzystencji”). W okupowanej Polsce Polacy musieli Niemcom płacić ogromne podatki, gdy Niemcy na ziemiach polskich z takich podatków byli zwolnieni. Środki z nakładanych przez Niemców ogromnych podatków na ziemie okupowane, Niemcy transferowali do Niemiec. Dodatkowo indywidualny rabunek i przemyt dokonywany przez niemieckich żołnierzy był przez władze niemieckie akceptowany.

Antyinflacyjnym działaniem władz niemieckich było zatrudnianie robotników przymusowych. Holocaust był dla Niemców mechanizmem likwidowania osób, których majątki rekwirowano i którym miano wypłacać rekompensaty. Dziś fałszywie holocaust przedstawia się jako irracjonalną konsekwencję nazistowskiej ideologii, podczas gdy pragmatycznie chodziło nazistom tylko o kasę.

Zrabowane innym nacjom mienie naziści przekazywali Niemcom poszkodowanym przez alianckie naloty. Podobnie deportacje i akcje osiedleńcze Niemcy finansowali nie ze swoich środków, ale z pieniędzy okupowanych narodów.

Po wojnie Niemcy nie byli zainteresowani prawdą

Po wojnie Niemcy nie byli zainteresowani prawdą o narodowym socjalizmie, bo wszyscy Niemcy zarabiali na nazistowskich zbrodniach. Poparcie Niemców dla nazizmu nie było owocem indoktrynacji, ale zwykłej chciwości. Naziści nie musieli dzięki temu rozbudować aparatu terroru, gdy w 27-milionowej NRD komuniści mieli 170.000 pracowników i tajnych pracowników Stasi, to w 60-milionowych nazistowskich Niemczech było tylko 7.000 pracowników gestapo i jeszcze mniej nazistowskiej Służby Bezpieczeństwa. Po wojnie odpowiedzialność za swoje zbrodnie Niemcy zrzucili na Hitlera.

Twórcy nazistowskiego systemu pozostali po wojnie bezkarni. Nikt z nazistów, którzy kreowali system społeczny i gospodarczy, nikt z fachowców i urzędników, nie poniósł odpowiedzialności, a co bardziej szokujące, wielu z nich robiło w RFN spektakularne kariery. Jest to jeden z powodów kreacji fałszywego obrazu nazistowskich Niemiec – zbyt „wielu z nazistowskich fachowców po wojnie pracowało w instytucjach RFN, Wspólnot Europejskich czy też dla Amerykanów” czy Rosjan. Nikt nie miał interesu w rozliczaniu po wojnie nazistowskich fachowców, więc do dziś ludzie wierzą w kłamstwo, że za nazizm odpowiedzialny był tylko Hitler. Dziś Niemcy wierzą, że byli okupowani przez nazistów. Zapewne podobny mechanizm wystąpiłby w Rosji, gdyby reżim Putina upadł.

W utrzymywaniu kłamstwa o nazizmie interes mają globaliści. ‘Zrzucanie odpowiedzialności na Hitlera i ideologie narodowo socjalistyczną umożliwia piętnowanie myślenia ponadnarodowego jako przyczyny holocaustu”. W propagandzie globalistów likwidacja suwerenności państw i tożsamości narodowych ma uniemożliwić powtórkę z historii – takie stanowisko jest sprzeczne z faktami, bo to nacjonalizmy, suwerenne państwa aliantów, pokonały nazizm. Dodatkowo integracja europejska nie może być alternatywą dla nazizmu, bo celem nazistów było właśnie zjednoczenie Europy.

Historia lubi się powtarzać. III Rzesza pokazała, w jaki sposób można kupić akceptacje szerokie mas społecznych dla zbrodniczego systemu, który pozbawił te masy wszelkich wolności politycznych’. Dziś globaliści tak jak naziści niszczą klasę średnią, odbierają ludziom kontrolę nad własnością, kształtują ludzi na nowo zgodnie ze swoimi lewicowymi urojeniami. Globaliści za pomocą kapitalizmu inkluzywnego dążą do tego samego co naziści.