• W tradycji katolickiej w Wielką Środę gasi się świece na ołtarzu, kościół staje się domem żałoby.
• Liturgia Wielkiej Środy skupia się wokół apostoła Judasza Iskarioty, który za 30 srebrników wydał Jezusa w ręce arcykapłanów.
• Dawnym zwyczajem w Wielką Środę przygotowywano maszkary uosabiające Judasza.

Wielki Tydzień jest ostatnim tygodniem przed Wielkanocą, a jego najważniejszą część stanowi tzw. Triduum Sacrum (Święte Trzy Dni), które tworzy zespół obrzędów i nabożeństwa odprawianych w Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę.

Co wydarzyło się w Wielką Środę?

Wielka Środa stanowi czwarty dzień Wielkiego Tygodnia. W tradycji katolickiej w ten dzień gasi się świece na ołtarzu, kościół staje się domem żałoby. Co wydarzyło się w Wielką Środę? Ten dzień upamiętnia kluczowe wydarzenie z życia Jezusa. Liturgia Wielkiej Środy skupia się wokół apostoła Judasza Iskarioty, który za 30 srebrników wydał Jezusa w ręce arcykapłanów.

W kościołach czytany jest fragment Ewangelii św. Mateusza o zdradzie Judasza (Mt 26, 14-25). To nie tylko przypomnienie, ale też ostrzeżenie, że każdy z nas może zdradzić Boga.

Jeśli uznamy, że zdrada Judasza była częścią planu Bożego, to dojdziemy do przekonania, że Pan Bóg potrzebuje zła, aby uczynić dobro. Jest to nieprawda, która godzi w dobroć i wszechmoc Stwórcy. On nie stworzył zła i wcale nie jest Mu ono potrzebne do realizacji planów. Ponadto z takiego rozumowania wynikałoby, że wolą Bożą jest uczynienie zła - a to już przecież niedorzeczność! Wobec tego trzeba podkreślić, że Bóg nie potrzebował zdrady Judasza do realizacji planu zbawienia, ale wykorzystał jego grzech do swoich celów - podaje portal Niedziela.pl.

Czytaj także: Poznaj symbolikę poszczególnych dni Wielkiego Tygodnia

Dawne zwyczaje

Dawnym zwyczajem w Wielką Środę przygotowywano maszkary uosabiające Judasza. Sporządzano je z gałganów wypchanych słomą, zdobiono je trzydziestoma szkiełkami na pamiątkę zapłaty, którą Judasz otrzymał za zdradzenie Jezusa. Kukły te zrzucano z wież kościelnych, po czym wleczono je na postronkach i okładano kijami, po czym topiono. 

W Wielką Środę po Ciemnej Jutrzni w kościołach milkły dzwony - zawiązywano je. Nie używano też w kościołach dzwonków. Zwyczaj ten jest praktykowany również dzisiaj, chociaż nikt nie zawiązuje już dzwonów.