• Zobacz także: Wielki protest w Berlinie. Tysiące ciągników i rolników pod Bramą Brandenburską. Zjawiła się również polska delegacja

Politykiem, który po II wojnie światowej uratował swoje życie doczesne (i stracił wieczne) był Bolesław Piasecki. Jego wybory niewątpliwie zdeterminowały herezje modernistyczne, jakie wyznawał jeszcze przed II wojną światową (te same herezje, których toksycznym owocem był posobór, odpowiedzialny za zniszczenia Kościoła katolickiego od wewnątrz).

Życiu Bolesława Piaseckiego, zanim zaprzedał swoją duszę, poświęcona jest (680 stronicowa) wydana nakładem IPN i IDMN praca „Bolesław Piasecki. Początki drogi (1915–1944)” autorstwa znienawidzonego przez lewice historyka doktora Wojciech Muszyńskiego.

Jak informuje IPN „praca biograficzna o Bolesławie Piaseckim, opisuje pierwsze 15 lat jego politycznej działalności w II RP i okresie wojny. Została podzielona na 5 części, które w układzie chronologicznym przedstawią różne aspekty jego aktywności jako ideologa i przywódcy narodowego radykalizmu, jednego z najbardziej skrajnych nurtów polskiego nacjonalizmu lat trzydziestych XX w., a później konspiratora i uczestnika walki zbrojnej z okupantem niemieckim i sowieckim".

Bolesław Piasecki, który ani przed wojną, ani w czasie wojny, ani po wojnie, nie odgrywał istotnej roli w polityce, budzi, nawet dziś, ogromne kontrowersje. Dla internacjonalistów Piasecki to negatywną postacią, dzieje się tak, pomimo że krytycy Piaseckiego byli jego współpracownikami.

Przed wojną Bolesław Piasecki już jako nastolatek działał politycznie w ruchu narodowym. Zdaniem przedwojennych publicystów był postacią charyzmatyczną – Wojciech Wasiutyński miał nawet twierdzić, że Bolesław Piasecki miał zdolności paranormalne – siłą woli zmuszał ludzi do posłuszeństwa.

Dla Bolesława Piaseckiego bardziej liczyła się aktywność, a nie ideologia. Ideologie traktował jako instrument, jak było mu to wygodne, to porzucał swoje wcześniejsze poglądy. Dziś przez swych zwolenników przedstawiany jest jako katolik, ale warto pamiętać, że już w II RP był religijnym modernista – modernizm Bolesława Piaseckiego sprawił, że w 1955 roku jego tygodnik „Dziś i Jutro” oraz książka „Zagadnienia istotne” znalazły się na indeksie watykańskim.

Przed II wojną światową aktywiści związani z Bolesławem Piaseckim z bronią palną na ulicach polskich miast walczyły z komunistami – na zlecenie polskiego kontrwywiadu podwładni Piaseckiego dokonywali ataków na tajne siedziby komunistów. Podczas II wojny światowej oddziały dowodzone przez Bolesława Piaseckiego zlikwidowały setki komunistycznych partyzantów.

Fizyczna walka z komunistami w II RP, nie przeszkadzała Piaseckiemu przejmować języka komunistów (na podobnej zasadzie co autonomiczni dziś przejmują język antyfaszystów), występować przeciwko kapitalizmowi i głosić program narodowo bolszewicki. Skuteczność Piaseckiego była tak wielka, że swoje idee zdołał narzucić rządzącej sanacyjnej partii Obóz Zjednoczenia Narodowego. W 1939 Piasecki został uwięziony przez Niemców. Dzięki Mussoliniemu odzyskał wolność, co wykorzystał do stworzenia Uderzeniowych Batalionów Kadrowych, które weszły w skład Armii Krajowej.

Bolesław Piasecki został aresztowany przez sowietów nocą z 11 na 12 listopada 1944 roku w podwarszawskim Józefowie (znanym dziś jako miejscowość Janusza Korwin-Mikke i Krzysztof Bosak). Zeznając, funkcjonariuszom sowieckiej bezpieki NKWD, nie podał żadnych szczegółów, które zaszkodziłyby jego współpracownikom.

Instalujący w Polsce żydokomunistyczną okupację podległą sowietom, morderca Polaków, sowiecki generał Iwan Sierow (którego tak bardzo ceni kreowany przez system na dysydenta aktor występujący pod pseudonimem Aleksander Jabłonowski a noszący nazwisko, jak rabin Awram Olszański z Bracławia) docenił propozycje składane w śledztwie przez Bolesława Piaseckiego.

Bolesław Piasecki proponował, by komuniści dla zdobycia sympatii Polaków zadeklarowali, że Polska nie będzie 17 republiką, nie będzie zsyłek na Sybir, ani sowieckiego systemu gospodarczego. Takie sowieckie deklaracje miały doprowadzić do zaprzestania oporu przez Polaków. Zdaniem Bolesława Piaseckiego było to korzystne dla Polaków i ZSRR – bo walka z sowietami zagrażała biologicznemu przetrwaniu narodu.

Bolesław Piasecki proponował NKWD też by: zwalniać Polaków z więzień, dopuścić do władzy ekspertów spoza PPR (który realnie byli bandą pozbawionych wykształcenia żuli), ograniczyć komunistyczną propagandę, która działania były przeciw skutecznie. Sierowowi na zwolnienie Piaseckiego zezwolił Beria.

Odzyskanie wolności przez Bolesława Piaseckiego bardzo nie spodobało się żydokomunie. Komuniści pozwolili Piaseckiemu na wydawanie od listopada 1945 rok tygodnika „Dziś i Jutro” (był to tytuł rubryki programowej z przedwojennej Falangi pisma RNR), który stał się podstawą dla powstania organizacji Piaseckiego PAX. W swoich memorandach dla władzy komunistycznej Piasecki chciał ,by Polska była krajem jednorodnym i sprzeciwiał się nadreprezentacji Żydów we władzach.

Podziemie antykomunistyczne nie potępiło działalności Piaseckiego. Wydawanie tygodnika wsparł prymas Hlond. W „Dziś i jutro” pisali tacy wybitni publicyści jak: Stefan Kisielewski, Ksawery Pruszyński, Jan Dobraczyński. Bolesław Piasecki w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych i INCO zatrudnił wielu polskich patriotów, którym po wojnie komuniści odmówili prawa do pracy (i skazywali na śmierć głodową). By chronić swój świat, Piasecki sugerował, że jest sowieckim agentem. Od 1947 roku wydawał dziennik „Słowo Powszechne”. Od 1949 roku działał Instytut Wydawniczy PAX.

Piasecki i jego środowisko dzięki swojej działalności było niezależne finansowo od komunistów. Taka niezależność kosztowała jednak Piaseckiego drogo. W czasach stalinowskich PAX zachęcał biskupów do kapitulacji, przejmował upaństwowiony majątek kościelny (np. „Tygodnik Powszechny” był wydawany przez archidiecezję krakowską), a biskupa Kaczmarka szkalował młody prominentny działacz PAX Tadeusz Mazowiecki. Piasecki łączył też marksizm z katolicyzmem. Pomimo to Bolesław Piasecki nie był akceptowany przez komunistów. W styczniu 1957 żydokomuna bezkarnie zamordowała rytualnie jego syna Bohdana Piaseckiego.

Spis treści „Bolesław Piasecki. Początki drogi (1915–1944)”
Wstęp 9
część 1. Działacz 27
1.1. Dzieciństwo i szkoła 29
1.2. Studia, polityka i życie akademickie 43
1.3. Rok 1933 – czas wielkich zmian 61
1.4. Polityczny debiut 75
1.5. Warszawski „karnawał” ONR 97
1.6. „Wakacje” w Berezie Kartuskiej 117
część II. Kolega kierownik 131
2.1. Początki nowej organizacji 133
2.2. Tworzenie struktur – bepiści 149
2.3. Organizacja bez wodza – wódz bez organizacji 171
2.4. Piasecki – mniej lub bardziej prywatnie 195
część III. Wódz 213
3.1. Flirt i (mez)alians z Ozonem 215
3.2. Bombowa polityka 237
3.3. Krwawy kwadrans 259
3.4. Na politycznej bocznicy 279
3.5. Potknięcie na finiszu 301
część IV. Konspirator 315
4.1. Wrzesień 1939 r. i początki okupacji niemieckiej 317
4.2. Uwięzienie i uwolnienie 339
4.3. Konspiracja w 1940 r. 349
4.4. Konfederacja Narodu 375
4.5. Program polityczny i ideologia KN 395
część V. Komendant 417
5.1. Pion bojowy KN – „Uderzenie” 419
5.2. Scalenie KN z AK 443
5.3. Partyzantka Uderzeniowych Batalionów Kadrowych na Białostocczyźnie 475
5.4. Partyzantka na Nowogródczyźnie 1943–1944 515
5.5. Akcja „Ostra Brama” i podzwonne dla konspiracji 547
Zakończenie, czyli bilans dekady Piaseckiego 581
Aneks 593
Nr 1. 1934 kwietnia 20, Warszawa – Oświadczenie Bolesława Piaseckiego dotyczące rozłamu w Stronnictwie Narodowym i powstania Obozu Narodowo-Radykalnego 595
Nr 2. 1937 listopada 2, Wilno, „Słowo”, nr 303 (4867) – Felieton Stanisława Cata-Mackiewicza o politycznych perspektywach Bolesława Piaseckiego w warunkach rządów obozu sanacyjnego 597
Nr 3. 1937 grudnia 19, Warszawa, „Merkuryusz Polski Ordynaryiny”, nr 49 (189) – Artykuł Juliana Babińskiego charakteryzujący postać Piaseckiego oraz jego działalność polityczną 603
Nr 4. 1938 stycznia 11, Wilno, „Słowo”, nr 10 (4934) – Niepodpisany artykuł Zygmunta Dziarmagi przedstawiający polityczny życiorys Piaseckiego 608
Nr 5. 1942 stycznia 20, Warszawa, „Nowa Polska”, nr 2 (18) – Artykuł Bolesława Piaseckiego ps. „Wojciech z Królewca” analizujący cele działalności komunistycznej na terenie Polski i konieczność zwalczania tej działalności 611
Nr 6. 1942 grudnia 23, Warszawa, „Nowa Polska”, nr 40 – Artykuł Bolesława Piaseckiego „Wojciecha z Królewca” analizujący cele Polski w toczącej się wojnie światowej 614
Nr 7. 1943 stycznia 30, Warszawa – List Bolesława Piaseckiego do gen. Stefana Roweckiego „Grota” dotyczący relacji między KN i AK oraz kwestii scalenia obu organizacji 620
Nr 8. 1943 luty, Warszawa – Plan, założenia taktyczne i cele polityczne akcji partyzanckiej na Kresach Wschodnich RP opracowane przez ppłk. Remigiusza Grocholskiego „Doktora”, „Waligóry” we współpracy z Bolesławem Piaseckim 622
Nr 9. 1943 lutego 24, Warszawa, „Wiadomości Polskie”, nr 4(84) „Demaskatorski” artykuł organu prasowego Armii Krajowej, mający skompromitować Piaseckiego i jego organizację jako
ideowych pobratymców III Rzeszy i kolaboranckich ruchów w okupowanej Europie 626
Nr 10. 1943 lutego 25, Warszawa – Raport Wojciecha Kętrzyńskiego „Wołkowyskiego” zawierający założenia użycia Uderzeniowej Grupy Wydzielonej przeciwko partyzantce sowieckiej na terenach wschodnich w RP oraz obszarach ZSRS z odręcznymi uwagami i komentarzami gen. Stefana Roweckiego „Grota” 630
Nr 11. 1943 marzec 2, Warszawa – List gen. Stefana Roweckiego „Grota” do Bolesława Piaseckiego dotyczący scalenia KN z AK i przyszłej roli Piaseckiego 636
Nr 12. 1944 stycznia 18, Warszawa, „Nowa Polska”, nr 65 – Artykuł Bolesława Piaseckiego „Wojciecha z Królewca” omawiający sytuację polityczną Polski pod koniec wojny i zagrożenie nową okupacją sowiecką