• Wiesława Maria jest matką siedmiorga dzieci. Troje urodziła, a czworo pozwoliła zabić. Przez lata zmagała się z poczuciem winy.
• W końcu jej życie odmienił “Dzienniczek” św. Siostry Faustyny. Zaczęła odmawiać koronkę do Miłosierdzia Bożego, “uparcie i ciągle”.
• Wiesława: Zachwyciło mnie nieskończone, przebaczające Boże Miłosierdzie, którego przez tyle lat nie rozumiałam. Wreszcie wybaczyłam również sobie…
• Zobacz także: Duda ws. Wołynia: Domagamy się możliwości prowadzenia prac poszukiwawczych. "Staram się o to od początku swojej prezydentury"

Wiesława Maria jest matką siedmiorga dzieci. Troje urodziła, a czworo pozwoliła zabić. Swoim świadectwem podzieliła się z portalem dwumiesięcznika “Trwajcie w miłości”.

Przeżycia związane z aborcją schowałam bardzo głęboko, starając się o nich zapomnieć. To moje “zapomnienie” polegało tylko na tym, że nigdy i z nikim nie mówiłam o przerywaniu ciąży - wyznała.

Zaznaczyła, że choć minęło wiele lat ona nadal zmaga się ze stanami depresejnymi, poczuciem winy, smutkiem i bólem.

Depresja… Leczenie psychosomatyczne trwało prawie dziesięć lat. Trzy razy byłam w sanatorium. Lekarze starali się mi pomóc, znaleźć przyczynę mojej choroby. Ja sama widziałam ją tylko w moich obecnych problemach. Zamknięty krąg, beznadzieja… - powiedziała kobieta.

“Jezu, ufam Tobie!” osobistym SOS

W końcu jej życie odmienił “Dzienniczek” św. Siostry Faustyny. Zaczęła odmawiać koronkę do Miłosierdzia Bożego, “uparcie i ciągle”. Zapis doświadczeń wewnętrznych i słowa Pana Jezusa poruszyły jej serce.  

Czytałam i płakałam, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. I wtedy właśnie, kiedy wołanie: “Jezu, ufam Tobie!” stało się moim SOS, we wrześniu 1998 roku, odbyły się rekolekcje prowadzone przez o. Józefa Kozłowskiego z Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi wraz z zespołem ewangelizacyjnym “Mocni w Duchu”. Pomyślałam, że tylko Duch Święty może mnie oświecić. I tak się stało! - wyznała.

Czytaj także: Zwycięstwo zwolenników życia w Nowym Jorku. Nie będzie stref buforowych

Droga pokuty

Z pragnieniem ponownego wyznania grzechów przeciwko życiu Wiesława Maria udała się do spowiedzi. Kobieta zaznaczyła, że “opadły jej okowy” i zaczęła rozumieć przyczynę swojej depresji.

Zachwyciło mnie nieskończone, przebaczające Boże Miłosierdzie, którego przez tyle lat nie rozumiałam. Wreszcie wybaczyłam również sobie… (…) Lecz o swoich dzieciach, którym nie dałam żyć, myślałam coraz częściej i dziwna tęsknota trwała… Dzięki łasce, jaką jest kierownictwo duchowe, weszłam na drogę pokuty - powiedziała.

Wiesława opowiedziała o drodze pokuty i modlitwy. Podjęła m.in. dziewięciomiesięczną adopcję duchową. W końcu nadała swoim dzieciom imiona i poprosiła je o wybaczenie.

Wieczorem na cmentarzu ze wzruszeniem i miłością zapaliłam 4 lampki jako znak ich życia - powiedziała.

Po przejściu drogi pokuty, która jest miłością - miłością do Boga Dawcy Życia i duchowym powiązaniem miłości z moimi dziećmi, weszłam na drogę służby życiu - poprzez krzewienie modlitwy duchowej adopcji dziecka poczętego i poprzez swoje świadectwo. To moje osobiste świadectwo sprawia ból nie tylko mnie samej, ale również powoduje “przebudzenie”. Tego doświadczam już siedem lat - wyznała.