Kandydat Konfederacji według mediów pracował w SB i był zastępcą Zdanowskiej z PO
Konfederacja zamierza wystawić jak dwójkę na swojej liście do sejmu w okręgu sieradzkim Ireneusza Jabłońskiego, który w PRL jako pracownik SB był szkolony na komunistycznego szpiega. Osobom niezorientowanym w realiach PRL warto przypomnieć, że do służby w wywiadzie PRL, czyli części SB przyjmowano tylko towarzyszy uznawanych za swoich.
Ujawnienie przed 6 laty, w marcu 2017, przez lokalne media i Gazetę Polską, współpracy z komunistycznym wywiadem było powodem dymisji obecnego kandydata Konfederacji z funkcji wiceprezydenta Łodzi, czyli zastępcy polityczki PO Hanny Zdanowskiej.
Na stronie „Dziennika Łódzkiego” w artykule „Niepolitycznie: Jabłoński, patriota >>nielegalny<<” Marcin Darda stwierdził , że obecny kandydat Konfederacji był w 1988 roku (kiedy to komuna mordowała opozycjonistów np. księży) kadrowym pracownikiem SB - „nie był współpracownikiem, tylko kadrowym pracownikiem. Jest tak dlatego, że pion >>nielegalnych<< wywiadu cywilnego, w którym pracował to był de facto wydział XIV departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. A departament I był częścią Służby Bezpieczeństwa”.
Publicysta „Dziennika Łódzkiego” w swoim tekście przypomniał, że departament I zajmował się „zdobywaniem tajnych dokumentów i informacji dotyczących politycznych, ekonomicznych, militarnych i wywiadowczych planów i zamierzeń skierowanych przeciwko Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i krajom obozu socjalistycznego”.
Swoją pracę w SB obecny kandydat Konfederacji tłumaczył patriotyzmem – warto przypomnieć, że wówczas patrioci byli po stronie opozycji, a nie po stronie komuny.
W wywiadzie dla „Dziennika Łódzkiego” (Marcin Darda — Jabłoński: Do wywiadu PRL wstąpiłem, bo jestem patriotą, nie byłem w Służbie Bezpieczeństwa) Ireneusz Jabłoński stwierdził, że pracował nie tylko w komunistycznych służbach PRL, ale też w służbach III RP - „kontynuowałem tą aktywność po zmianie ustroju i w ramach wolnej Polski”.
W artykule Marcina Dobskiego „Kandydat Konfederacji to były zastępca prezydent Zdanowskiej i… współpracownik wywiadu PRL” opublikowanym w Salon24 można przeczytać, że „Jabłoński jest ekspertem ekonomicznym Konfederacji Korony Polskiej Grzegorza Brauna”.
W artykule z Salonu 24 zacytowany jest artykuł z "Gazety Polskiej" z 29 marca 2017 autorstwa Macieja Marosza, w którym współautor „Resortowych dzieci” napisał, że "Wiceprezydent Łodzi Ireneusz Jabłoński sam zgłosił się do pracy w wywiadzie MSW. Uzyskał wysokie noty w specjalistycznym szkoleniu na funkcjonariusza pionu „nielegałów”. Otrzymywał etatowe wynagrodzenie młodszego inspektora SB – wynika z materiałów, które właśnie przekazano ze Zbioru zastrzeżonego do IPN. Akta Ireneusza Jabłońskiego, który posługiwał się ps. “Gustaw”, urywają się w trakcie ich tworzenia, gdy właśnie ma odbyć pierwszą misję jako nielegał – wywiadowca wykorzystujący fikcyjny życiorys. Nie wiadomo, czy do tego doszło oraz jak dalej przebiegały związki ze służbami „Gustawa”. Przyszedł rok 1989 i gdy Służba Bezpieczeństwa była rozwiązywana, jej akta przejął Urząd Ochrony Państwa. Niezakończone dotąd sprawy wywiadu pozostają tajne. Bezpieka zainteresowała się Jabłońskim, gdy kończył studia na Politechnice Łódzkiej".
Według Wikipedii Ireneusz Jabłoński „w 1987 był zastępcą szefa zespołu ds. bazy hotelowej przy Międzynarodowych Targach Tekstyliów »Interfashion« w Łodzi, następnie dyrektorem zarządu spółki z o.o. »Cervus«, której głównym udziałowcem były Lasy Państwowe (1990–1991). Kierował działem sprzedaży i marketingu Domu Mody „Telimena” w Łodzi (1992). Założył firmę „Doradztwo Gospodarcze” (1992). Od marca do czerwca 1993 był pełnomocnikiem wojewody skierniewickiego d.s. restrukturyzacji przedsiębiorstw. Od 1997 związany z branżą finansową i bankowością. Był m.in. prezesem PBG Leasing, PKO Leasing Kredyt Lease SA, wiceprezesem Banku Częstochowa i Banku Pocztowego, dyrektorem w BRE Banku. Od 2003 ekspert Centrum im. Adama Smitha, od 2004 członek Zarządu Centrum (do 18 grudnia 2014)”.
Wikipedia informuje, że „we wrześniu 1993 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z list Unii Polityki Realnej w okręgu skierniewickim (847 głosów). Wybrany 6 listopada 1993 na prezesa Oddziału Skierniewickiego Unii Polityki Realnej. W lutym 1994 założył Stowarzyszenie Przyjaciół Łowicza i Ziemi Łowickiej „Resursa Obywatelska”. Po wyborach samorządowych w czerwcu 1994 wybrany został przez Radę Miasta na burmistrza Łowicza. 23 października 1997 na sesji Rady Miasta, ogłosił rezygnację ze stanowiska burmistrza Łowicza. Wycofał się również z kandydowania do parlamentu RP z listy skierniewickiej AWS w 1997”. Od 2016 do 2017 był zastępcą prezydenta Łodzi z PO. „W 2018 kandydował bezskutecznie do Sejmiku Województwa Łódzkiego z listy komitetu Kukiz’15”.
