• Grigory Kessel odkrył ukryte pod trzema warstwami innego tekstu syryjskie tłumaczenie dwóch rozdziałów Ewangelii wg św. Mateusza.
• Odkryty przez badacza fragment został nazwany "czwartym świadectwem tekstowym" i jest najstarszy spośród znanych starosyryjskich przekładów.
• Podejrzewa się, że tekst powstał w III wieku, jest więc o co najmniej 100 lat starszy niż Kodeks Synajski.

Mediewista z austriackiej Akademii Nauk Grigory Kessel dokonał niezwykłego odkrycia, studiując księgi przechowywane w Watykanie. Przy użyciu ultrafioletu dokonał analizy syryjskiego tłumaczenia 11. i 12. rozdziału Ewangelii wg św. Mateusza, który był ukryty pod trzema warstwami rękopisu. Według badacza, to najstarszy znany przekład Ewangelii na język starosyryjski.

Dotychczas znane były trzy: manuskrypt przechowywany w Bibliotece Brytyjskiej (Londyn), rękopis, który znajduje się w najstarszym klasztorze świata na Górze Synaj, klasztorze św. Katarzyny oraz odkryty niedawno w ramach projektu “Sinai Palimpsests” w bibliotece św. Katarzyny.

Czytaj także: Dwa Kościoły w Niemczech muszą liczyć się ze spadkiem dochodów z podatku kościelnego. To efekt apostazji i zmian demograficznych

Najstarsze tłumaczenie fragmentu Ewangelii

Fragment odkryty przez badacza powstał ok. 1750 lat temu. Został on nazwany “czwartym świadectwem tekstowym” i jest najstarszy spośród znanych starosyryjskich przekładów. Podejrzewa się, że tekst powstał w III wieku, jest więc o co najmniej 100 lat starszy niż Kodeks Synajski.

‘Hidden’ Bible chapter rediscovered 1,750 years later with UV light https://t.co/eXgmPOv1tr pic.twitter.com/Uhrvou2rYd — New York Post (@nypost) April 11, 2023

W oryginalym tekście greckim w pierwszym wersie 12. rozdziału Ewangelii wg św. Mateusza czytamy: “W tym czasie Jezus szedł przez pola zbożowe w szabat; a jego uczniowie zgłodnieli i zaczęli zrywać kłosy i jeść”. Nowo odkryte tłumaczenie syryjskie mówi natomiast: “[...] zaczęli zrywać kłosy, wycierać je w dłoniach i zjadać”.

Pergaminu w średniowieczu używano wielokrotnie, ponieważ był bardzo drogi, dlatego też wymazywano pierwotny rękopis, by nanieść na niego nowy. Tak musiało być również w tym przypadku. Palestyński skryba ok. 1300 lat temu wymazał jedno tłumaczenie, by nanieść swoje.