• Zobacz także: Ostrzeżenia IMWG: upały w całej Polsce

Wojenna Kulminacja: Ugoda Perejasławska i Inwazja Rosyjska

18 stycznia 1654 roku, hetman kozacki Bohdan Chmielnicki podpisał ugodę perejasławską z carem Aleksejem I, przekazując kozaczyznę pod opiekę Rosji. To wydarzenie dało pretekst do inwazji na Rzeczpospolitą, gdzie na wiosnę 1654 roku około 90 000 żołnierzy carskich przekroczyło granice Wielkiego Księstwa Litewskiego, co skruszyło pokój z Polanowa z lat wcześniejszych.

Wojownik w Cieniu: Hetman Janusz Radziwiłł

W obliczu tej olbrzymiej przewagi nieprzyjaciela, Hetman Wielki Litewski Janusz Radziwiłł stanął w obronie kraju z niewielką armią liczącą jedynie 4 tysiące żołnierzy. Pomimo dramatycznej różnicy w siłach, postanowił stawić czoła wrogowi i wykorzystać podział ich sił na kolumny. Mimo przeciwności, wykazał wierność ojczyźnie.

Hetman zdawał sobie sprawę, że bezpośrednie starcie z przeważającą siłą nie jest opłacalne. Zdecydował się na atak na jedną z kolumn rosyjskich, dowodzoną przez kniazia Jakowa Kudenetowicza Czerkasskiego. Radziwiłł dysponując niewielką liczbą żołnierzy, zdecydował się na wykorzystanie terenu oraz dogodnych warunków do walki.

Dramatyczne Starcie: Bitwa pod Szkłowem

Bitwa toczyła się przez ponad 5 godzin, a litewska kawaleria przeprowadziła wiele spektakularnych szarż husarskich, powodując dezorganizację szeregów rosyjskich. W trakcie starcia, zaćmienie słońca wzmogło panikę wśród Rosjan, którzy to uznali za zły omen. To zdarzenie dodatkowo przyczyniło się do upadku morale wroga.

Pomimo ogromnej dysproporcji sił, wojsko litewskie zdołało uniknąć bezpośredniej konfrontacji z głównymi siłami rosyjskimi dzięki wyborowi korzystnego terenu. Przewaga strategiczna pozwoliła na sukcesywne konfrontowanie się z przeciwnikiem. W rezultacie bitwy, Litwini stracili około 700 żołnierzy, podczas gdy Rosjanie aż 7000. To zwycięstwo pod Szkłowem ukazuje, że spryt i odwaga mogą równie skutecznie przeciwdziałać liczebnej przewadze wroga.