Bohaterem filmu jest jedenastoletni Mahito Maki, który w czasie wojny traci matkę zabitą przez amerykańskie bombardowanie Tokio. Chłopiec z ojcem wyjeżdżają na prowincję, gdzie ojciec żeni się z młodszą siostrą matki chłopaka, i kieruje fabryką japońskich samolotów wojskowych. To swoisty fenomen, że Japończycy nie wstydzą się swojej przeszłości (bycia po jednej stronie z Hitlerem i Mussolinim).

Na wsi chłopiec, podążając za demoniczną czaplą, mówiącą ludzkim głosem, trafia przez dom zbudowany przez szalonego genialnego stryja matki we wnętrzu artefaktu z kosmosu do świata równoległego, skąd chce uwolnić swoją macochę i gdzie spotyka swoją zmarłą matkę, kiedy ta jeszcze była dzieckiem.

W świecie równoległym na swojej drodze spotyka rybaczkę mieszkającą na wyspie powstałej na wraku olbrzymiego statku, świat umarłych, puchate istotki będące duszami podążającymi, by wcielić się w ludzi, pelikany zjadające przyszłe dusze, boginkę palącą wstrętne pelikany, humanoidalne papugi jedzące ludzi. Opowieść jest klasycznie po japońsku uroczo pokręcona.