Żółnierze Wyklęci uhonorowani

Lewica i pseudoliberałowie w ramach swoich antypolskich obsesji nienawidzą Żołnierzy Wyklętych. Zapewne spowodowane jest tym, że przodkowie wielu dzisiejszych lewicowców i pseudoliberałów wspierali komunistyczną okupację, antypolonizm, nienawiść do Polski i Polaków jest częścią kodu kulturowego środowisk lewicowych i pseudoliberalnych.

W serii „Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni” monetami zostali uhonorowani tacy Żołnierze Wyklęci jak: Józef Kuraś „Ogień”, Antoni Żubryd „Zuch”, Zdzisław Broński „Uskok”, Kazimierz Kamieński „Huzar”, Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój”, Łukasz Ciepliński „Pług”, Stanisław Kasznica „Wąsowski”, Hieronim Dekutowski „Zapora”, August Emil Fieldorf „Nil”, Henryk Glapiński „Klinga”, Feliks Selmanowicz „Zagończyk”, Witold Pilecki ps. „Witold”, Danuta Siedzikówna „Inka”.

W jednym ze sklepów internetowych można kupić monetę: z Witoldem Pileckim za 390 zł, „Pługiem” za 350 zł, „Nilem”, „Huzarem” za 250 zł, "Ogniem" za 240 zł, „Zagończykiem” za 220 zł, „Zuchem”, „Uskokiem” po 199 zł, „Rojem”, „Inką”, „WiN” po 190 zł, „Wąsowskim” 180 zł, „Zaporą”, „Klingą” za 170 zł,

Wyklęci walczyli z sowiecką zarazą

Wszystkim krytykom Żołnierzy Wyklętych warto przypomnieć, że kiedy Żołnierze Wyklęci walczyli o Polskę demokratyczną i wolnorynkową, to ich ofiary walczyły o to, by w Polsce wprowadzić komunistyczne zniewolenie i nędzę.

Rosjanie po wejściu na ziemie polskie w 1944 roku kontynuowali antypolski terror, rozpoczęty 17 września 1939. Władza podległych Rosjanom komunistów oznaczała powszechne zniewolenie, powszechny terror, odebranie prawa do wiary, zachowania tradycji, wychowania dzieci w wierze i patriotyzmie, likwidacje demokracji, wolności politycznych, oraz zapaść cywilizacyjną i nędze. Rosjanie przynieśli ze sobą nie tylko zniewolenie, terror, nędze, ale smród, bród i choroby. Pod sowiecką okupacją odebrano ludziom własność, swobodę działalności handlowej i gospodarczej, skazano na upodlenie.

Przeciwko tej komunistycznej rzeczywistości walczyli Żołnierze Wyklęci. Za tą komunistyczną rzeczywistością opowiadały się ofiary Żołnierzy Wyklętych, kolaborujący z podległym Rosjanom komunistycznym okupantem: przedstawiciele marginesu, białoruscy chłopi, i przede wszystkim odgrywający niewspółmiernie wielką rolę w bezpiece (w stosunku do swojego odsetka w populacji) Żydzi.

Po drugiej wojnie światowej Europa stała się areną konfrontacji dwu odmiennych systemów. Z jednej strony komunizmu, reprezentowanego przez Rosjan, który likwidował wolny rynek i demokrację. A z drugiej strony zachodu, który stał się ostoją demokracji i wolnego rynku (dziś, kiedy na zachodzie szaleje neomarksistowskie zniewolenie nie wolno zapominać, że pół wiek temu zachód był dobrym miejscem do życia).

Polacy, a szczególnie Żołnierze Wyklęci jednoznacznie identyfikowali się z zachodem, a nie wschodem, czyli Rosjanami. Żołnierze Wyklęci walczyli o to, by Polska stała się częścią demokratycznego i wolnorynkowego zachodu.

Dla Żołnierzy Wyklętych oczywiste było to, że miejsce Polski jest w obozie demokracji i wolnego rynku, a nie komunistycznej tyrani politycznej, społecznej i gospodarczej. Wiec, nawet jeżeli nie głosili manifestów politycznych, to oczywiste jest to, że walczyli o Polskę demokratyczną i wolnorynkową, a nie o komunistyczny kołchoz bez demokracji i wolnego rynku (o co walczyły komunistyczne ofiary Żołnierzy Wyklętych).

Po II wojnie światowej, za zgodą USA i Wielkiej Brytanii, Polska znalazła się pod faktyczną rosyjską okupacją. Rosyjski okupant i jego polskojęzyczni kolaboranci (często żydowskiego pochodzenia) mordowali polskich patriotów. Celem komunistów była biologiczna zagłada potencjalnej opozycji. Polscy patrioci przeważnie mieli do wyboru albo walczyć i zginąć, albo dać się zamordować od razu.

Zobacz także: Co wiesz o Żołnierzach Wyklętych? QUIZ

Pamięć o Żołnierzach Wyklętych była zakazana

Przez okres PRL pamięć o Żołnierzach Wyklętych była zakazana. W III RP wbrew dominującym klasie postkomunistów i ich konfidentów pamięć o bohaterach odradza się w młodym pokoleniu. Tradycją stały się doroczne marsze ku czci żołnierzy wyklętych organizowane przez młodych nacjonalistów w całej Polsce.

Celem żołnierzy wyklętych była niepodległa i suwerenna Polska, demokracja i zapewnienie wolności obywatelskich, zachowanie katolickiego charakteru Polski i gospodarki wolnorynkowej. Ich przeciwnicy mieli za cel uczynienie z Polski koloni sowieckiej, odebranie Polakom wszelkiej wolności, zniszczenie polskiej tożsamości.

Podstawą komunistycznego aparatu terroru byli rosyjscy dowódcy. Podlegali mi polskojęzyczni komuniści (pełniący funkcje dowódcze Żydzi i zazwyczaj podlegli im Polacy, Ukraińcy i Białorusini). W walkach z polskimi patriotami brały udział rosyjskie wojska NKWD, i podległe Rosjanom polskojęzyczne oddziały ludowego Wojska „Polskiego”, Korpus Bezpieczeństwa Publicznego, bezpieka i milicja.

Według danych z „Atlasu polskiego podziemia niepodległościowego 1944-1956” liczebność podziemia antykomunistycznego szacuje się w 1945 roku na około 200.000 Polaków. Około 10% z nich walczyło w oddziałach partyzanckich. (20.000) Ich walka nie byłaby możliwa dzięki szerokiego wsparcia ludności cywilnej.

Żołnierzom wyklętym udało się zlikwidować około 12.000 umundurowanych komunistów, około 1.000 umundurowanych sowietów, około 10.000 nieumundurowanych funkcjonariuszy komunistycznych. Po stronie polskiej w bohaterskich walkach zginęło około 9.000 żołnierzy wyklętych, około 2.500 z 5.000 skazanych na śmierć komuniści zabili w więzieniach.