Kolaboracja Żydów z rosyjskimi bolszewikami w 1920 roku
W rocznicowych dyskusjach o wojnie 1920 roku zazwyczaj pomijany jest stosunek Żydów do agresji Rosji sowieckiej na Polskę. Fakty o powszechnej kolaboracji Żydów z rosyjskimi bolszewikami są ukrywane, pomimo że w II RP powszechnie o nich dyskutowano.
- Zobacz także: 15 sierpnia — Dziś Święto Matki Boskiej Zielnej
Witos opisywał kolaborację Żydów z sowietami
Wspomnienia Wincentego Witosa są doskonałą relacją świadka kolaboracji Żydów z rosyjskimi sowietami w 1919 i 1920 roku. Przywódca PSL Piast opisywał jak w Siedlcach, wszyscy Żydzi zaangażowali się w tworzenie podporządkowanej Rosjanom sowieckiej administracji, wsparli zbrojnie działania rosyjskiej Armii Czerwonej, manifestowali nienawiść do Polaków. Zdaniem Witosa w całej Polsce Żydzi uchylali się od wstępowania w szeregi Wojska Polskiego, nie chcieli bronić Polski przed rosyjską sowiecką agresją. Zarabiali kosztem polskich chłopów na dostawach do wojska.
W trakcie wojny z Rosjanami w lipcu 1920 roku powstał Rząd Obrony Narodowej. Na jego czele stanął Wincenty Witos. Sowiecką rosyjską agresję na Polskę poparła prawie cała społeczność żydowska, od marksistowskiego, ale niezależnego od sowietów Bundu po syjonistyczny Poalej Syjon. Świadectwa kolaboracji Żydów z rosyjskimi sowietami były zbierane przez władze.
Wojsko Polskie, wiedząc o pro sowieckiej postawie Żydów, było zmuszone poborowych Żydów wycofać z frontu, by nie przechodzili na stronę wroga. Żydowskich poborowych internowano w obozie w Jabłonnie. Kolaborację Żydów z rosyjskimi sowietami opisywali reporterzy „Gazety Grudziądzkiej”, stwierdzając, że podczas walk „Żydzi zawsze łączyli się z nieprzyjacielem”, „na froncie dopuszczali się jawnej zdrady”. Postawa Żydów nie dziwiła. Od samego początku Żydzi wspierali rewolucję bolszewicką.
Dominacja Żydów w bolszewickiej Rosji
Jerzy Robert Nowak w swoich książkach stwierdzi, że Żydzi zaangażowali się w 1917 w rewolucję bolszewicką i ponoszą za nią odpowiedzialność, jak i za jej owoce, takie jak głód, terror i eksport rewolucji do innych krajów.
Wśród przywódców rosyjskich bolszewików Żydami byli: Trocki — Lejb Bronsztejn twórca Armii Czerwonej, Grigorij Zinowiew — Radomyslski, Jakow Swierdłow — Salomon, Lew Kamieniew — Rosenfeld, Karol Radek — Sobelsohn, Adolf Joffe, M. Litwinow — Mojsiejewicz Waliach, Łazar Kaganowicz, Włodzimierz Lenin syn Żydówki z domu Blanc.
Żydzi w Rosji sowieckiej wzajemnie się wspierali (umożliwiało to kariery Żydów z różnych przedrewolucyjnych partii lewicowych). Żydzi zdominowali pierwsze leninowskie Biuro Polityczne KC WKPb. W 1919 ma 380 czołowych komisarzy bolszewickich 300 (78%) było Żydami, w 1921 na 55 czołowych komisarzy 447 było Żydami (80%). Żydzi w latach 1921-1922 stanowili większość w biurze politycznym KC WKPb.
Bolszewicką rosyjską bezpiekę Czeka zdominowali Żydzi, władze w sowieckiej bezpiece dzierżyli Żydzi tacy jak Żyd z ziem polskich Jagoda (1934-1936 ludowy komisarz spraw wewnętrznych, inicjator i nadzorca masowych represji, w wyniku których do łagrów trafiło 27.000.000 ludzi) i twórca gułagów Żyd z Turcji Naftali Aranowicz Frankel. Jedenastoma na 12 kompleksów gułagów kierowali Żydzi. W 1934 roku w kierownictwie NKWD było 39% Żydów, 36% Rosjan i Ukraińców, 14% Łotyszy i Niemców.
Szefem kampanii niszczenia religii w Rosji sowieckiej był Żyd Jarosławski — Gubelman stojący na czele związku bezbożników. Żyd Bel Kuhn zamordował w latach dwudziestych 70.000 Rosjan i Tatarów na Krymie.
O wpływach Żydów w komunistycznej Rosji świadczy to, że Żydzi wśród absolwentów fizyki w ZSRR stanowili za Stalina w 1938 roku 46%, w 1941 roku 74%, w 1942 roku 98%. Dominacja Żydów w ZSRR powodowała niechęć do Żydów w II RP (co dostrzegali publicyści prasy żydowskiej w II RP).
Inny polski historyk doktor Andrzej Leszek Szcześniaka opisując komunistyczne elity ZSRR w „Judeopoloni II”, przytoczył wyniki badań A.A. Chromowa zawarte w książce „Biography of Dzerzynski” (Progres Moskwa 1985), zgodnie z którymi rodowe nazwisko Feliksa Dzierżyńskiego brzmiało Rufin. Dzierżyński miał według rosyjskiego historyka pochodzić z żydowskiej kupieckiej rodziny, która przejęła majątek Dzierżyńskich wraz z ich nazwiskiem po ich zesłaniu na Sybir przez carat.
Szcześniak przypomniał, że bolszewickim komisarzem do spraw prasy, propagandy i agitacji, redaktorem „Czerwonej Gwiazdy” by Mojżesz Włodarski (Goldstein). Mojżesz Uricki był komisarzem spraw zagranicznych i szefem Czeka w Petersburgu. ZSRR władali też Lejba Bronstein (Bronstajn) znany jako Lew Trocki i Karol Sobelson znany jako Karol Radek. Żydem był też Lenin, czyli Włodzimierz Ulianow syn żydówki Marii Aleksandrowny Blank i Tatara Ulianowa.
Trocki i Lenin finansowani byli międzynarodowy kapitał żydowski. W 1917 (rząd ZSRR) Rada Komisarzy Ludowych licząca 22 komisarzy składała się z 18 żydów [82%], 2 Rosjan [9%], 1 Niemca [4,5%] i jednego Ormianina [4,5%]. W (ministerstwie) Komisariacie Wojny wśród 43 pracowników było 34 żydów [80%], 8 Łotyszy [17%], 1 Niemiec [3%] i ani jednego Rosjanina. Komisariat Spraw Wewnętrznych składał się z 61 pracowników, 43 żydów [70,5%], 10 Łotyszy [16,4%], 3 Ormian [4.9%], 1 Polaka [1.6%], 2 Niemców [3,3%] i 2 Rosjan [3.3%]. Podobnie Żydzi dominowali w całej sowieckiej administracji. „The Times” z 1917 podawał, że 556 najwyższych przywódców ZSRR 447 było Żydami [80,4%].
