• Zobacz także: Wojsko Polskie zamierza uhonorować psy bojowe. Sztab Generalny planuje wprowadzić odpowiednie regulacje. Dzięki temu otrzymają one stopnie wojskowe

Gdyby nie zredukowano Jana Pawła II do kremówek, to ludzie chodzący do kościołów mogliby pamiętać o nauczanie papieża. Nauczaniu, które jest sprzeczne z tym, wszystkim co robią politycy ze wszystkich partii – np. z popieraniem zarzynania nienarodzonych dzieci.

By ludzie nie wiedzieli o nauczaniu papieża, między innymi zredukowano go do kremówek. Dla nowego porządku było to konieczne. Gdyby ludzie znali nauczanie papieża, to pewnie część z nich mogłaby postępować zgodnie z tym nauczaniem Jana Pawła II, czyli niezgodnie z oczekiwaniami globalistów i innych masonów.

Wykorzeniono więc ze świadomości ludzi nauczanie Jana Pawła II, z jednej strony zastąpiono je papieżem zredukowanym do kremówek, a z drugiej pamięć o papieżu zalano szambem lewicowych kłamstw i pomówień (na które ludzie byli nie reagowali, bo po co bronić kremówek).

Skutek jest taki, że dla większości ludzi znad Wisły Jan Paweł II i jego nauczanie nie ma żadnego znaczenia, albo go nienawidzą, bo lewica swoimi kłamstwami rozbełtała im mózgi, albo o nim nie pamiętają (dzięki wieloletniemu pozbawionemu treści szumowi informacyjnemu, jaki nadają posoborowi księża na pozbawionych treści katolickich kazaniach lub w pozbawionym realnych treści klerykalnych mediach).

Dzięki temu, że nad Wisłą nauczanie Jana Pawła II zostało zapomniane, polska polityka została zdominowana przez siły polityczne jawnie antykatolickie i antypolskie, oraz przegrane ugrupowania realnie antykatolickie a występujące pod fałszywą banderą patriotyzmu i odwołań do wiary.

Dzięki tej dominacji sił antypolskich i antykatolickich, tego, że ludzie znad Wisły pozbawieni prawdziwej wiary nie są zdolni do samoorganizacji i stworzenia społeczeństwa obywatelskiego, ludzie w naszym kraju są wyzyskiwani przez globalne korporacje sterujące warszawskim rządem.

Należy z tą patologią zniewolenia walczyć. Jedną z form tej walki jest korzystanie z katolickiego dziedzictwa kulturowego, w tym i ze spuścizny intelektualnej po Janie Pawle II. W tej walce mogą okazać się pomocne takie publikacje jak wybór skierowanych do Polaków homilii papieża Polaka „Do moich Rodaków. Św. Jan Paweł Wielki”, wybranych przez Jolantę Sosnowską, i wydanych przez wydawnictwo Biały Kruk.

Według wydawnictwa Biały Kruk Jan Paweł II „był dumnym Polakiem bez jakiegokolwiek kompleksu niższości wobec innych narodów. Takiego zachowania uczył też nas – zarówno głoszonym słowem, jak i własną postawą, którą prezentował, nie popadając przy tym w pychę czy pogardę wobec innych. Postawę swą zaś wykształcił w sobie i opierał na umiłowaniu Ojczyzny, na gruntownej wiedzy historycznej i oczywiście na głębokiej wierze w Boga i szacunku wobec bliźnich. Miejsce Polski – państwa i narodu – w Europie widział jako równoprawne pośród innych. Wierzył, że jako kraj i naród, który oparł się niemieckiemu nazizmowi i sowieckiemu komunizmowi, wniesiemy do zjednoczonej Europy nasze głębokie przywiązanie do chrześcijaństwa, naszą tradycyjną, ukształtowaną przez wieki pobożność oraz opartą na wierze w Boga kulturę, wyróżniającą nas spośród innych nacji wielką niezależność ducha i umiłowanie wolności. Przestrzegał przy tym często przed myleniem wolności ze swawolą”.

Zdaniem wydawnictwa Biały Kruk Jan Paweł II „od samego początku aż do ostatnich dni pontyfikatu kierował do nas, do swoich Rodaków, przesłania”. Prace przygotowaną przez Jolantę Sosnowską „otwiera pierwszy list do Polaków z 23 października 1978 r., a zamyka datowany 1 kwietnia 2005 r. list z okazji 350. rocznicy cudownej obrony Klasztoru Jasnogórskiego. W książce znajdziemy łącznie blisko 90 wypowiedzi Ojca Świętego wygłoszonych do nas i o nas. Papież odpowiada również na najważniejsze dotykające nas również dzisiaj problemy, utrapienia, zwątpienia i pokusy. Książka ta jest niezbędnym kompendium wiedzy dla współczesnego katolika, pewny drogowskaz dla każdego Polaka”.