• Zobacz także: Jak czarnoskóra właścicielka domków letniskowych stała się obiektem ataku...czarnoskórych? Proste. Skrytykowała Amerykanów za brak kultury

Za swoje zasługi dla komunizmu, przełożeni docenili Jaruzelskiego

Jaruzelski w 1943 roku trafił do rosyjskiej, zorganizowanej przez komunistyczny Związek Patriotów Polskich, Szkoły Oficerskiej w Riazaniu. Po ukończeniu szkoły został dowódcą 5 pułku piechoty. Na froncie, wbrew oficjalnej hagiografii, nie dokonał żadnych bohaterskich czynów. Zapisał się za to troską o komunistyczną polityczną poprawność swoich podwładnych.

W czasie eksterminacji polskich patriotów po II wojnie światowej Jaruzelski dowodził, w ścisłej współpracy z NKWD i UB, oddziałami walczącymi z żołnierzami wyklętymi. Brał też udział w zabezpieczaniu przez żołnierzy LWP sfałszowanych przez komunistów wyborów w 1947 roku.

Za swoje zasługi dla komunizmu, przełożeni docenili Jaruzelskiego i wysłali go do Centrum Wyszkolenia Piechoty. W tym też czasie Jaruzelski wstąpił do komunistycznej, administrującej okupowaną przez Rosjan Polską, PPR. Kolejnym stopniem w karierze Jaruzelskiego była w 1948 roku praca jako wykładowcy w Wyższej Szkole Piechoty, w 1949 posada Szefa Wydziału w Oddziale Szkół i Kursów Sztabu Wojska Polskiego, w 1950 posada szefa Wydziału Szkół i Kursów Oficerów Zawodowych w Głównym Zarządzie Wychowawczym, gdzie zajmował się indoktrynowaniem żołnierzy w duchu zbrodniczej ideologii komunistycznej, i zwalczaniem praktyk religijnych wśród podwładnych.

W 1956 Jaruzelski został dowódcą 12 Dywizji Piechoty. Karierę zawdzięczał przede wszystkim doskonałym relacjom z Rosjanami. W 1960 roku Jaruzelski został szefem Głównego Zarządu Politycznego WP. Dzięki czemu w wieku 37 lat miał stopień generała dywizji. W 1965 roku Jaruzelski został szefem Sztabu Generalnego WP. Jego kariera była wyjątkowa, przeskoczył kilka szczebli hierarchii i nie miał kompetencji zawodowych do pełnienia odpowiedzialnych funkcji.

W 1968 Jaruzelski przygotowywał agresję wojsk na Czechosłowację, popierał prześladowania i przemoc wobec studentów. Jako Minister Obrony Narodowej wysłał wojsko w celu mordowania robotników polskich w 1970 roku. We władzach PZPR przyczynił się do wpisania do konstytucji PRL przewodniej roli partii i sojuszu z ZSRR.

Zawsze był ideowym komunistą

Przed wprowadzeniem stanu wojennego Jaruzelski zabiegał o pomoc wojskową Armii Czerwonej i innych komunistycznych wojsk w pacyfikacji Solidarności. Za samodzielne spacyfikowanie Polaków Rosjanie nie szczędzili Jaruzelskiemu pochwał.

W obliczu bankructwa ZSRR i sowieckich kolonii Jaruzelski wziął aktywny udział w transformacji ustrojowej, która zapewniła mu i innym komunistom dobrobyt i bezkarność w III RP.

Na łamach „Glaukopisu” ukazało się pod koniec 2010 roku opracowanie pułkownika Ryszarda Kuklińskiego o Wojciechu Jaruzelskim. Kukliński charakteryzował Jaruzelskiego jako: osobę pracowitą, żądną wiedzy i zdolną, nie towarzyską, pozbawioną spontaniczności, dobrze zorganizowaną, systematyczną, wykreowaną zapewnię przez Rosjan. Jaruzelski, przejmując władzę, przeniósł do rządu autorytarny model zarządzania z wojska, ingerował we wszystko (nawet na najniższym szczeblu). Równocześnie unikał podejmowania trudnych ważnych decyzji. Chronił swój monopol na władzę, otaczając się miernymi, ale wiernymi osobami, oraz odbierając pozycje tym, którzy byli od niego niezależni. Generał żył w świecie fikcji, która sam wytworzył, niszczył wszystkich, którzy swoimi uwagami śmiali zakłócać jego fikcje. Otoczenie dyktatora uważało go za karierowicza. Jaruzelski nie promował ludzi, którzy zyskiwali jego sympatię. Zawsze był ideowym komunistą wiernym aktualnej linii partii. Nigdy nie ukrywał przed towarzyszami swojej nienawiści do Kościoła, prześladował katolików w LWP za udział w praktykach religijnych. Jaruzelski bezkrytycznie wierzył w sojusz Polski z ZSRR, zwalczał wszelką krytykę pod adresem Rosjan, racjonalizował i usprawiedliwiał wszelkie działania ZSRR.